تحلیل قابلیت اطمینان زمان سفر خطوط اتوبوس با استفاده از داده‌های سیستم موقعیت‌یاب جهانی

قابلیت اطمینان زمان سفر بر عملکرد و کیفیت خدمات شبکه اتوبوس­رانی تأثیر بسزایی دارد. در این مقاله تلاش می­شود تا با استفاده از داده­های زمان سفر ثبت‌شده توسط سامانه موقعیت­یاب شرکت اتوبوس‌رانی تهران، به تحلیل قابلیت اطمینان زمان سفر بخشی از دو خط اتوبوس در شهر تهران پرداخته شود. در این راستا، ابتدا، انواع شاخص­های قابلیت اطمینان زمان سفر به‌کاررفته در پژوهش­های پیشین تبیین و تشریح می­شوند. در ادامه، با استفاده از داده­های زمان سفر برداشت‌شده از شبکه اتوبوس­رانی شهر تهران، تغییرات این شاخص­ها در بازه­های مختلف زمانی روز بررسی می­شوند. علاوه بر این، میزان هم‌قوارگی چندین توزیع آماری با توزیع احتمال تجربی داده­های زمان سفر بررسی می­شود. نتایج حاصل از تحلیل داده­های زمان سفر نشان می­دهد که به‌طورکلی، تغییرپذیری زمان سفر اتوبوس در دوره اوج عصر بیشتر از دوره اوج صبح در خطوط مورد­مطالعه است. همچنین، توابع توزیع­ احتمال بور، لُگ-لوجستیک و لُگ-نرمال با دقت بیشتری می­توانند تابع توزیع احتمال زمان سفر یک مسیر اتوبوس‌رانی را تقریب بزنند. علاوه­بر این، نتایج این پژوهش نشان می­دهد که بکارگیری توزیع­های ترکیبی می­تواند میزان نیکویی برازش در تخمین توزیع داده­های زمان سفر را افزایش دهد.